Hóst og stuna

Einu sinni kynntist ég manni í gegnum nám og vinnu. Mér féll hann engan veginn, hann var skelfilegur kennari og enn verri þegar hann reyndi að selja mér (vinnustað mínum) þjónustu. Mér fannst hann montinn, sjálfhælinn, fákunnandi, sýndi nemendum vanvirðingu og hrokafullur gagnvart þeim sem hann ætlaðist til að keyptu þjónustu af honum.
Eftir því sem hægt er hef ég sneitt hjá honum og öllu sem honum tilheyrir. Nú er úr vöndu að ráða. Ég er í ágætum hóp um garðrækt á snjáldurskinnu. Legg yfirleitt lítið til málanna en hef gaman af að lesa, fræðast og fylgjast með. Skoða myndir, fæ áhugaverða linka og bara sjá allt það sem fólk fæst við.
Nú hefur þessi maður tengst hópnum. Hann er viljugur að setja inn myndir, segja frá því sem hann er að gera og SETJA út á aðra. Heimta, oft ruddalega, að þessi hópur áhugamanna um ræktun sé svona og hinsegin. Eins og hann vill.
Ég skrifa um þetta hér því ég vil síður setja það á snjáldurskinnuna og alls ekki á hópinn.
Sem sagt, ég hef gefið honum séns, þrisvar sinnum, og ávallt sýnir hann dónalega, ráðandi hegðun. Því skrifa ég, ég afsaka að ég hafi leyft skrifum og myndum XX að komast inn í huga minn. Ég kveð hann og sný mér að öðru sem er meir gefandi og skemmtilegra.

OOOOOO franskir ostar. OOOOO franskir ostar. Yndislegir ávextir, frábært hunang, miel, miel, miel. Ég er spennt að sjá hvort Barði verði frankofil (francophile).