Sambandsleysi

Skrifað í tómið, fyrir skúffuna, fyrir eigin heill.
Ég skrifa og skrifa en verð ekki vör við að nokkur lifandi sála skoði skrifin, lesi eða sjái. Viðbrögðin eru engin. Það er svo sem allt í lagi en hvers vegna skrifa ég þá á vefinn? Hvers vegna geymi ég skrifin þar í stað þess að eiga kompu í skúffu eða skrá á sameign? Það er svo langt í frá að mig langi að vera skúffuskáld en ég finn að ég verð að þjálfa skrifgenið. Þjálfa mig í að setja orð saman svo þau hljóði þokkalega vel á prenti. Hugsun er líka mótaðri ef hún fer á blað/skjá en þegar hún veltist eingöngu í höfði manns.
Þegar ég fór til Kaupmannahafnar í janúar fór ég á sýningu um sorp, fór meira að segja tvisvar sinnum (hef skrifað um það fyrr hér á vefnum). Um líkt leyti bað umhverfisráðuneytið þjóðina að koma með tillögur að því sem hún vildi sjá í nýjum lögum um úrgang. Ég sendi efni í nafni Sigmundar. Nú eru drög að frumvarpi til laga á vef ráðuneytisins. Jafnhliða því kom bréf til Sigmundar þar sem honum var boðið að senda umsögn um lögin. Líklega hefði verið skemmtilegra að segja honum frá því að hann hafði áhuga í janúar/febrúar. Í gær skildi hann nefnilega lítið í því að hann væri sá sem ráðuneyti sendu drög að frumvörpum til umsagnar.