Sólardagur

Enn einn dagur með sól. Það er frekar hlýtt og skraufþurrt. Vindurinn kælir. Ég er í góðu yfirlæti í rúminu og rölti af og til fram. Alveg kominn tími á detox, eða svo fannst líkamanum.
Garðurinn stendur í blóma. Alpaþyrnirinn er orðinn blár. Bóndarósin springur út. Írisinn sem ég skildi eftir um daginn er enn fallegur. Dahlían aldeilis fín og japanski kvisturinn er byrjaður að blómstra. Svo er ég spennt að sjá hvort lilja sem ég keypti í Amsterdam í vor nær að blómstra. Sólblómin eru ekki farin að mynda blómvísa en það hlýtur að koma. Erturnar/baunirnar eru með státna belgi. Ég læt það alveg vera að smakka á þeim, held nefnilega að þær fari alveg með magann í mér, hráar það er að segja. Ég held nefnilega að afrakstur dagsins er því að kenna að ég var svöng þegar ég leit út á stétt í gær. Svo er það og þannig er það, hinsegin verður það líka. Í gær hefði ég einungis átt að líta út.
Jæja, hvað segið þið rússneskir lesendur mínir? Hafið þið skrifað bréf sem verða send íslenskum þingmönnum? Munið að hafa það með að þó einn af þeim sem mótmælir Putin sé ásakaður um að hafa stolið timbri þá sé það lítið þegar mál Árna Johnsen eru höfð til hliðsjónar.
Við Simmi ræðum að fara til Ítalíu eða Frakklands næsta sumar. Vera í nágrenni Alpanna, jafnvel í þeim sjálfum. Einhvern veginn held ég að Simmi sjái sjálfan sig sem fjallageit þó hann fari vart milli íbúðanna í Leitunum nema á bíl, ef hann fer á fæti þá er það með nöldri, eftirgangsmunum og þvargi. Við þurfum klárlega að ráða við lengri ferðir en út í bíl eða upp tvær tröppur ef við sjáum Alpana og dásemdir þeirra fyrir okkur sem framtíðarlandið.