Skrítnir fuglar

Nóg er af skrítnum fuglum, allir tvífættir, sumir án fjaðra.
Ég huga aðallega að þeim vængjuðu, tek myndir eftir því sem færi gefst og fóðra. Það er mismunandi hvað þeir vilja. Ég veit að þrestir eru mikið fyrir reyniber, eftir að þau hafa frosið. Eitt haustið klippti ég nokkra sveipi og setti í frost, í boxum. Sá fyrir mér að ég gæti notað sveipina sem skraut. Um daginn tókum við til í frystikistunni. Ég setti reyniberin út á hól. Fagurrauð um hávetur. Þrestirnir höfðu allan vara á sér. Þeir vildu frekar gráa fitu og korn. Svo allt í einu varð allt vitlaust, hálf vitlaust. Nú er mosinn upptættur eins og það hafi verið hakkað í hann með hrífu. Öll berin hurfu, á augnabliki.

Tittlingarnir eru varari um sig. Ég gef og gef, þeim fjölgar en tegundirnar eru fáar.