Nú eða þá

Það eru til heilu fræðin um nú-ið
Núvitund. Lifa í núinu. Láta hverjum degi nægja sína þjáningu.
Þá á heila tíð - þátíð. Einnig þáliðin tíð (sem ég viðurkenni að vita lítið um annað en að orðið er til)
En getur einnig verið framtíð.
Við erum svo mörg sem segjum eftir fimm ár ÞÁ ætla ég, geri ég, verð ég, fer ég .... svo fjarar röddin út, ætlunin fer og mátturinn dvínar.
Um leið og við hlæjum að fimm ára áætlunum og gleymum því að þær eru skylda hjá sveitarfélögum og ríkisfjármál eru einnig sett upp í þann ramma þá erum við svooo meðvituð um að það sé gott að setja sér mælanleg markmið. Brotin niður í tíma og verkefni svo við getum auðveldar séð fyrir okkur að við náum þeim því ÞÁ.

Ég æfi mig í að vera hér og nú. Sleppa því að skipuleggja fram í tímann og vera sífellt að pæla í að þegar ég er orðin léttari, eldri, vitrari, betri, skynsamari, ÞÁ!

Þetta er erfitt og meira puð en ég hefði haldið. Eitt af því sem ég gerði, til að létta mér lífið núna, var að losa mig við öll föt sem ég passa ekki í NÚNA en gæti gert ef ég myndi léttast því ÞÁ væri ég líklega til í að ganga í fötum sem eru keypt fyrir tug ára eða meira.
Annað var að losa mig við bækur sem ég veit að ég mun aldrei lesa - og ef ég læsi þær ÞÁ myndi ég láta þær fara.

Svo hef ég haldið mig við það að undirbúa mig fyrir ferðina sem ég er að fara í en grauta ekki öllum ferðunum saman. Lesa um Hérað, Glan, Hornafjörð og Dublin í einum graut. Nei, eitt í einu, kryddað með ritum um íslenskar bókmenntir til að létta á huganum.

Þar sem ég er fullkomlega mannleg þá læt ég mig auðvitað dreyma. Ég varð til dæmis afar glöð þegar ég fékk tölvupóst um að langþráð námskeið í fyrrihluta Njálu yrði í febrúar, 2019. Þá sá ég tækifæri til að endurlesa Njálu og láta mig hlakka til að fara, í febrúar.
ÞÁ hef ég væntingar um notalegar stundir, fyrst heima í janúar og svo á námskeiðinu í febrúar.

Ég er sem sagt að reyna að tileinka mér að hvíla í núinu. Njóta þess og gera sem mest úr því í stað þess að vera sífellt á leið eitt og annað eftir að hitt og þetta hefur gerst.