Íslensk króna - ekki lengur til

Forsætisráðherra sagðist í dag sjá það fyrir sér að árið 2015 væri íslensk króna ekki til. Við værum gengin í ESB og myntbandalagið. Boðskapurinn var ekki nýr. Halldór Ásgrímsson hefur svo sem áður daðrað við hugmyndina. Hjá mér vöknuðu ekki þjóðerniskenndir þær er vöknuðu hjá Árna Mathiesen, íslensk króna í viðskiptum á Íslandi. Hjá mér vöknuðu spurningar um hvort þetta væri raunhæft markmið. Er hægt að sækja um aðild að ESB og klára málið fyrir 2015? Eru ekki skilyrði sem þarf að uppfylla til að geta fengið aðild að myntbandalaginu? Hver eru þau skilyrði og hvað þarf til að uppfylla þau? Hugnast þau skilyrði íslenskum markaði, bæði opinberum og einka? Lausn sem Samtök iðnaðarins hafa stundum sett fram, að taka upp evru eða binda íslensku krónuna við evruna er ekki varanleg lausn. Þó ég skipti um nafn breytist ekkert annað hjá mér, ekki tilhneiging til að safna holdum, eyða peningum í bækur og vera lítt mannblendin. Tenging íslensku krónunnar við evrunnar er lítt ígrunduð lausn ef ekkert annað er gert.

Á viðskiptaþingi var rætt um að íslenska þjóðin þyrfti að verða tvítyngd og að það yrði að kenna ensku strax á fyrstu árum í grunnskóla. Jafnframt var rætt um að framtíðin liggi í Kína og Indlandi sem og annars staðar í Asíu. Sniðugt að leggja áherslu á að við tölum ensku. Alltaf gaman að reyna að skilja fólk er hefur tónmál sem móðurmál og talar svo ensku. Flied lice er ekki bara grín heldur framburður sem bæði Kínverjar og Thailendingar hafa er ætlunin er að segja fried rice. Flott að einbeita sér að ensku sem er hækja hjá báðum. Er fólk virkilega svo þröngsýnt að það sjái ekki tækifæri í að læra spænsku, kínversku og arabísku ef við ætlum að verða alþjóðlegri. Indverskar mállýskur eru einnig áhugaverðar.